«κτίριο με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας»: κτίριο με πολύ υψηλή ενεργειακή απόδοση, προσδιοριζόμενη σύμφωνα με το παράρτημα I. Η σχεδόν μηδενική ή πολύ χαμηλή ποσότητα ενέργειας που απαιτείται θα πρέπει να συνίσταται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, περιλαμβανομένης της παραγομένης επιτόπου ή πλησίον του κτιρίου· στόχος είναι το «βέλτιστο από πλευράς κόστους επίπεδο» το επίπεδο ενεργειακής απόδοσης που έχει ως αποτέλεσμα το χαμηλότερο κόστος κατά την εκτιμώμενη διάρκεια του οικονομικού κύκλου ζωής»
Τα κτίρια «Μηδενικής Ενεργειακής Κατανάλωσης» θα πρέπει:
– να έχουν όσο το δυνατό λιγότερες ενεργειακές απαιτήσεις
– να έχουν συνεισφορά από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας

Στα ΚΣΜΚΕ θα πρέπει να καταβάλλεται η κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να ικανοποιούνται οι συνθήκες θερμικής άνεσης με τη λιγότερη δυνατή χρήση των συστημάτων θέρμανσης και κλιματισμού. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται το κέλυφος του κτιρίου να είναι κατασκευασμένο με τρόπο που να περιορίζει τις απώλειες προς το εξωτερικό περιβάλλον και ταυτόχρονα ένας αρχιτεκτονικός σχεδιασμός που να επιτρέπει στο χρήστη του κτιρίου να εκμεταλλεύεται τις τοπικές συνθήκες για σκοπούς δροσισμού, θέρμανσης, ηλιοπροστασίας και φυσικού φωτισμού. Πιο συγκεκριμένα συστήνονται τα ακόλουθα:

1. Ανάλυση τοπικών συνθηκών όπως ο ηλιασμός, ο άνεμος και ο προσανατολισμός
2. Βελτιστοποίηση της γεωμετρίας, του σχήματος και της διαρρύθμισης των χώρων μέσα στο κτίριο με βάση την ανάλυση των τοπικών συνθηκών
3. Επαρκής θερμομόνωση και ελαχιστοποίηση των θερμογεφυρών
4. Τοποθέτηση κουφωμάτων σε συνδυασμό με συστήματα σκίασης που θα μειώνουν τις θερμικές απώλειες αλλά θα επιτρέπουν την εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας για σκοπούς θέρμανσης ή/και φυσικού φωτισμού όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο και αποφεύγοντας την πιθανότητα υπερθέρμανσης
5. Καλή στεγάνωση του κτιρίου για αποφυγή απωλειών θερμότητας μέσω αέρα που εισέρχεται από τα κουφώματα ή άλλα στοιχεία του κελύφους

Αφού με βάση την κατασκευή και τον σχεδιασμό η ζήτηση ενέργειας για το κτίριο έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό θα πρέπει να επιλεχθούν τα κατάλληλα τεχνικά συστήματα, όπου αυτά χρειάζονται, για την κάλυψη των αναγκών σε θέρμανση, κλιματισμό, ζεστό νερό χρήσης, φωτισμό και εξαερισμό. Πιο συγκεκριμένα συστήνονται τα ακόλουθα:

1. Κλιματισμός και θέρμανση: Σε ένα κτίριο με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας οι ανάγκες για κλιματισμό και θέρμανση θα είναι πολύ περιορισμένες. Για το λόγο αυτό ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίδεται στη σωστή διαστασιολόγηση των τεχνικών συστημάτων. Ο σχεδιασμός του συστήματος θέρμανσης και του συστήματος κλιματισμού θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη δυνατή συνολική ενεργειακή απόδοση του συστήματος. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιλογή των πιο αποδοτικών επί μέρους στοιχείων όπως για παράδειγμα αντλίες θερμότητας και λέβητες υψηλής απόδοσης, την εφαρμογή των βέλτιστων μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας, όπως η θερμομόνωση των σωληνώσεων διανομής της θέρμανσης, και βέλτιστη διάταξη του συστήματος.
2. Ζεστό νερό χρήσης: Οι ανάγκες σε ζεστό νερό χρήσης εξαρτώνται αποκλειστικά από τον τρόπο ζωής των χρηστών του κτιρίου. Ωστόσο, η ενέργεια που απαιτείται μπορεί να μειωθεί σημαντικά με την επιλογή και το σχεδιασμό του κατάλληλου συστήματος παραγωγής ζεστού νερού. Τα ηλιακά θερμικά που χρησιμοποιούνται ευρέως σε κατοικίες, εφόσον εγκατασταθούν στο σωστό προσανατολισμό και κλίση, μπορούν να παράγουν τη μεγαλύτερη ποσότητα ζεστού νερού που χρειάζεται. Επίσης, υπάρχουν τεχνολογίες οι οποίες κατά τη μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική χρησιμοποιούν τις απώλειες για την παραγωγή ζεστού νερού. Ζεστό νερό μπορεί να παραχθεί και από απορριπτόμενη ενέργεια από τη θέρμανση ή τον κλιματισμό ή άλλες θερμικές διεργασίες που μπορεί να γίνονται στο κτίριο. Όπως και στα συστήματα κλιματισμού και θέρμανσης, είναι σημαντικό κατά το σχεδιασμό να γίνεται η σωστή διαστασιολόγηση και να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή συνολική ενεργειακή απόδοση του συστήματος παραγωγής ζεστού νερού.
3. Φωτισμός: Ο φωτισμός μπορεί να αποτελεί μεγάλο μέρος της κατανάλωσης ενέργειας για ορισμένους τύπους κτιρίων όπως τα γραφεία. Ο περιορισμός της, μπορεί να γίνει με το σχεδιασμό ενός συστήματος φωτισμού που λαμβάνει υπόψη τη λειτουργία του κτιρίου, τις ανάγκες των χρηστών του και τη συνεισφορά του φυσικού φωτισμού. Η αξιολόγηση όλων των δεδομένων δίνει τη δυνατότητα να εγκατασταθεί σε κάθε χώρο μόνο η απαιτούμενη ισχύς φωτισμού. Η εφαρμογή αυτοματισμών μπορεί να δώσει επιπλέον εξοικονόμηση ενέργειας, ωστόσο είναι σημαντικό οι εφαρμογές αυτές να λαμβάνουν υπόψη τον τρόπο χρήσης του κτιρίου.

Τα συστήματα ΑΠΕ εγκαθίστανται σε ένα κτίριο με σχεδόν μηδενική κατανάλωση για να παράγουν ολόκληρη ή μεγάλο μέρος της σχετικά μικρής ποσότητας ενέργειας που χρειάζεται το κτίριο. Με βάση τεχνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά δεδομένα θα πρέπει να αποφασισθεί κατά πόσον το σύστημα ΑΠΕ που θα επιλεχθεί θα καλύπτει μέρος της ενέργειας που χρειάζεται για θέρμανση, κλιματισμό, ζεστό νερό χρήσης, ηλεκτρισμό ή συνδυασμό τους. Εφόσον είναι τεχνικά εφικτό, συστήματα που θα παρέχουν ανανεώσιμη ενέργεια στο χρόνο που χρειάζεται να γίνει χρήση της, είναι πιο κατάλληλα καθώς οδηγούν στην ενεργειακή αυτονομία του κτιρίου. Δηλαδή τα πιο σημαντικά τεχνικά κριτήρια για την επιλογή του πιο κατάλληλου συστήματος ΑΠΕ είναι η ποσότητα της ενέργειας που θα παράγει σε σχέση με τις ανάγκες του κτιρίου. Η αυτοπαραγωγή ενέργειας στα ΚΣΜΚΕ συστήνεται όπως επιδιώκεται στο μέγιστο βαθμό λαμβάνοντας υπόψη τις ευκαιρίες που δίδονται από την αγορά ηλεκτρισμού και τη σχέση κόστους – οφέλους στον κύκλο ζωής του κτιρίου. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τεχνικοί περιορισμοί που μπορούν να αφορούν το κάθε κτίριο ξεχωριστά όπως για παράδειγμα η έλλειψη διαθέσιμου χώρου και οι γενικότεροι ρυθμιστικοί περιορισμοί όπως πολεοδομικοί κανόνες και τα καθεστώτα στήριξης των ΑΠΕ.

Η αποτελεσματικότητα της θερμομόνωσης του κελύφους είναι συνυφασμένη και με την αποφυγή δημιουργίας θερμογεφυρών. Η σημασία της αποφυγής τους είναι πολύ μεγαλύτερη σε ΚΣΜΚΕ, καθώς με την απαίτηση να έχουν χαμηλούς συντελεστές θερμοπερατότητας περιορίζονται σημαντικά οι απώλειες θερμότητας διαμέσου των επιφανειών του κελύφους και αυξάνονται σε σημεία που υπάρχει ασυνέχεια ως προς το επίπεδο θερμομόνωσης. Οι θερμογέφυρες εμφανίζονται κυρίως στις ακόλουθες περιπτώσεις:

1.  Στα σημεία σύνδεσης μεταξύ διαφορετικών δομικών στοιχείων ειδικά όταν αυτά έχουν διαφορετικό συντελεστή θερμοπερατότητας. Τέτοια σημεία είναι για παράδειγμα η ένωση του παραθύρου με μαρμαροποδιά, του παραθύρου με ρολά εξωτερικής σκίασης και της πλάκας του ορόφου με την εξωτερική τοιχοποιία.
2. Στη γεωμετρία του κτιρίου. Είναι θερμογέφυρες που οφείλονται στο σχήμα του κτιρίου όπως εξωτερικές γωνιές, μπαλκόνια, πρόβολα και στηθαία.
3. Σε σημεία του κελύφους όπου η θερμομόνωση είναι αισθητά μικρότερη σε σχέση με το υπόλοιπο μέρος του κελύφους. Αυτές οφείλονται κυρίως σε κακές εφαρμογές ή φθορές όπως για παράδειγμα η παράλειψη τοποθέτησης σε συγκεκριμένο σημείο της τοιχοποιίας ή η μείωση του πάχους της τοιχοποιίας σε ένα σημείο για να περάσουν ηλεκτρομηχανολογικές υπηρεσίες.

Για την απάλειψη των θερμογεφυρών συστήνεται όπως:

1. Το επίπεδο θερμομόνωσης να είναι ομοιόμορφο και συνεχιζόμενο
2. Αποφεύγονται δομικά στοιχεία με με ακμές ειδικά όταν αυτά δεν είναι απαραίτητα
3. Εφαρμογή θερμικής διακοπής σε προεξέχοντα δομικά στοιχεία όπως μπαλκόνια, και δοκάρια από το όμορο δομικό στοιχείο

Η «Μεθοδολογία Υπολογισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίου» λαμβάνει υπόψη μόνο τις θερμογέφυρες που προκύπτουν από τη σύνδεση διαφορετικών δομικών στοιχείων του κελύφους του κτιρίου, για τις οποίες μάλιστα δίδονται και κάποιες προεπιλεγμένες τιμές. Περισσότερες προεπιλεγμένες τιμές και απλοποιημένες μέθοδοι μπορεί να βρεθούν στο πρότυπο ΕΝ 14683. Η χρησιμοποίηση προεπιλεγμένων τιμών αποτελεί μια εύκολη και γρήγορη λύση για την αξιολόγηση της επίπτωσης που έχουν οι θερμογέφυρες στην ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Ωστόσο, για ακριβή εκτίμηση των θερμογεφυρών θα πρέπει να ακολουθηθεί αναλυτικός υπολογισμός ο οποίος όμως μπορεί να απαιτεί εργασία δυσανάλογη ως προς το μέγεθος και το κόστος του έργου

Τα κουφώματα για να έχουν θετική επίδραση στην ενεργειακή απόδοση του κτιρίου πρέπει ταυτόχρονα να μειώνουν τόσο τα ψυκτικά και όσο και τα θερμικά φορτία. Ωστόσο, μπορεί να αποτελούν μεγαλύτερη κατασκευαστική πρόκληση σε ένα ΚΣΜΚΕ σε σχέση με τις αδιαφανείς κατασκευές, καθώς τα κουφώματα πέραν του ότι αποτελούν σημεία θερμικών απωλειών αποτελούν και σημεία πρόσληψης ηλιακής ακτινοβολίας και φυσικού φωτός. Για το λόγο αυτό οι ακόλουθες ιδιότητες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

1. Ο συντελεστής θεροπερατότητας ολόκληρου του κουφώματος
2. Ο συντελεστής μετάδοσης του φωτός
3. Ο συντελεστής μετάδοσης της ηλιακής ακτινοβολίας

Ο συντελεστής μετάδοσης του φωτός αποτελεί ιδιότητα του γυαλιού. Η μείωση του συντελεστή θερμοπερατότητας συνήθως συνοδεύεται και από μείωση της μετάδοσης του φωτός. Ως εκ τούτου, η επιλογή κουφωμάτων με χαμηλό συντελεστή θερμοπερατότητας ενώ μειώνει τα θερμικά και ψυκτικά φορτία, μπορεί να αυξάνει τις ενεργειακές ανάγκες για φωτισμό. Σε κτίρια όπως οι κατοικίες όπου το ποσοστό κουφωμάτων είναι μικρό και οι ανάγκες σε φωτισμό λίγες, αυτό μπορεί να μην αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα, ωστόσο σε κτίρια του τριτογενούς τομέα όπου οι ανάγκες φωτισμού είναι μεγάλες θα πρέπει να εξευρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ συντελεστή θερμοπερατότητας και συντελεστή μετάδοσης του φωτός.
Ο συντελεστής μετάδοσης της ηλιακής ακτινοβολίας επίσης αποτελεί ιδιότητα του γυαλιού που κατά κανόνα μειώνεται με τη μείωση του συντελεστή θερμοπερατότητας. Η μείωση του συντελεστή αυτού μειώνει τα ψυκτικά φορτία αλλά αυξάνει τα θερμικά. Για το λόγο αυτό, χαμηλός συντελεστής ηλιακής ακτινοβολίας συστήνεται σε κτίρια και χώρους κτιρίων όπου λόγω προσανατολισμού και χρήσης, η υπερθέρμανση του καλοκαιρινούς μήνες αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα.

Η ελεγχόμενη εξωτερική μετακινούμενη σκίαση επιτρέπει την εκμετάλλευση της ηλιακής ακτινοβολίας ανάλογα με την εποχή και τις ανάγκες των χρηστών του κτιρίου. Σκίαση ανοιγμάτων επιβάλλεται να γίνεται στην εξωτερική πλευρά του υαλοστασίου, για να αποφευχθεί η διείσδυση του ήλιου και η συνεπαγόμενη υπερθέρμανση του εσωτερικού χώρου. Ειδικά η σκίαση των ανοιγμάτων με δυτικό, ανατολικό και νότιο προσανατολισμό είναι προτιμότερο να είναι κινητή, έτσι ώστε το μεν χειμώνα να επιτρέπεται ο φωτισμός και ηλιασμός του χώρου, το δε καλοκαίρι να εξασφαλίζεται η πλήρης προστασία του από την υπερθέρμανση. Η λειτουργία αυτή μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα αν είναι αυτοματοποιημένη. Ωστόσο, η αυτοματοποίηση δε θα πρέπει να παραγνωρίζει τις ανάγκες του χρήστη όσον αφορά τη θερμική άνεση, το φυσικό φωτισμό και την ασφάλεια. Οι αυτοματισμοί στα σκίαστρα ίσως είναι πιο ενδεδειγμένοι σε κτίρια που δε χρησιμοποιούνται ολόκληρο το εικοσιτετράωρο και ως εκ τούτου δεν υπάρχει ο χρήστης που θα ρυθμίσει τα σκίαστρα ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες και τις ανάγκες του, και σε κτίρια που η ηλιακή ακτινοβολία έχει μεγάλη επίδραση στη συνολική ενεργειακή απόδοση τους.

Όταν η θέση του ήλιου είναι ψηλά στον ουρανό, η χρήση οριζόντιων συστημάτων σκίασης είναι πιο αποτελεσματική, ενώ η χρήση κάθετων συστημάτων σκίασης αποδίδει καλύτερα όταν ο ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ουρανό. Η χρήση του παντζουριού με γρίλιες είναι ευνοϊκή, καθώς μπορεί να ανοίξει ένα μεγάλο ποσοστό του το καλοκαίρι ώστε να προσφέρει σκιασμό και αερισμό αλλά και να προσφέρει θερμομόνωση το χειμώνα.

Η αυξημένη θερμομόνωση σε ένα ΚΣΜΚΕ μειώνει σημαντικά τα ψυκτικά φορτία, όχι όμως στον ίδιο βαθμό που μειώνει τα θερμικά. Επιπλέον, αν τα μέτρα σκίασης και ο νυκτερινός αερισμός περιορίζονται λόγω άλλων λειτουργικών αναγκών του κτιρίου, τα φορτία μπορεί να είναι ιδιαίτερα ψηλά. Με τα πιο πάνω δεδομένα η επιλογή συστημάτων κλιματισμού με τις πιο ψηλές εποχιακές αποδόσεις μπορεί να είναι επιτακτική σε ένα ΚΣΜΚΕ. Για αυτόνομα κλιματιστικά με ισχύ εξόδου μικρότερη των 12kW, η εποχιακή ενεργειακή απόδοση καθορίζεται από την ενεργειακή τους σήμανση. Για μεγάλα συστήματα, η εποχιακή απόδοση θα πρέπει να υπολογιστεί, ενώ μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας μπορεί να επιτευχθεί από τη βελτιστοποίηση στο σχεδιασμό του συστήματος διανομής, όπως με τη βέλτιστη διάταξη των αεραγωγών και την κατάλληλη μόνωση τους.

Τα συστήματα ηλιακού κλιματισμού, των οποίων η διαδικασία ψύξης τροφοδοτείται από την ηλιακή ακτινοβολία, μπορούν να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση στη μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Οι βασικές αρχές λειτουργίας των συστημάτων απορρόφησης βασίζονται σε συνεχείς κύκλους απορρόφησης με τη βοήθεια των ηλιακών συλλεκτών. Τα συστήματα απορρόφησης χωρίζονται σε υγρού τύπου και στερεού τύπου. Ο συντελεστής απόδοσης του ψυκτικού κύκλου για χαμηλή θερμοκρασία λειτουργίας των συλλεκτών επιτυγχάνεται με τη χρήση του συνδυασμού νερού (ψυκτικό μέσο) και βρομιούχου λιθίου (απορροφητής) και συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 0,65 και 1,1.

Η ζήτηση ενέργειας για ζεστό νερό χρήσης σε μια τυπική κατοικία είναι συνήθως 15 kWh / m2 ετησίως. Σε μια κατοικία ενεργειακής κατηγορίας Β αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 10% της συνολικής ζήτησης ενέργειας (μη συμπεριλαμβανομένης της ζήτησης ενέργειας για ηλεκτρικές συσκευές και εξωτερικό φωτισμό). Σε ΚΣΜΚΕ όπου η ζήτηση ενέργειας για θέρμανση και ψύξη έχει περιοριστεί περισσότερο, η ζήτηση ενέργειας για ζεστό νερό χρήσης μπορεί να αντιπροσωπεύει το 20% και είναι ίση ή μεγαλύτερη από τη ζήτηση ενέργειας για θέρμανση χώρου. Υψηλή ζήτηση για ζεστό νερό χρήσης υπάρχει και σε άλλους τύπους κτιρίων όπως ξενοδοχεία, γυμναστήρια και χώρους εστίασης. Σε κτίρια γραφείων η ετήσια ζήτηση ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο είναι κατά κανόνα μικρή, όμως η κατανάλωση ενέργειας ως απόλυτος αριθμός μπορεί να είναι μεγάλη αν τα γραφεία είναι μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα.
Για τους πιο πάνω λόγους η παραγωγή και διανομή ζεστού νερού χρήσης πρέπει να σχεδιαστεί με το βέλτιστο δυνατό τρόπο. Συστήνεται όπως:

1. Μειώνονται στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό οι απώλειες στην αποθήκευση και τη διανομή. Το μέγεθος των απωλειών είναι συνάρτηση του μεγέθους των δοχείων αποθήκευσης, του μήκους των σωληνώσεων διανομής ζεστού νερού και του επιπέδου θερμομόνωσης τους. Η θερμομόνωση των δοχείων και των σωληνώσεων στα βέλτιστα επίπεδα και η χωροθέτηση του συστήματος κοντά στο σημείο παροχής του ζεστού νερού είναι σημαντικά μέτρα για μείωση της ζήτησης ενέργειας σε ένα ΚΣΜΚΕ. Σε κτίριο όπου χώροι μαγειρέματος και υγιεινής είναι ομαδοποιημένοι, η μείωση του μήκους των σωληνώσεων είναι πιο εφικτή.
2. Γίνεται χρήση ηλιακών συστημάτων για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης στο βαθμό που είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό. Σε κατοικίες το ηλιακό σύστημα μπορεί να καλύψει από το 50% έως το 80% των αναγκών σε ζεστό νερό χρήσης. Για βέλτιστη παραγωγή, είναι σημαντική η σωστή διαστασιολόγηση και τοποθέτηση του συστήματος. Χρησιμοποιείται η απορριπτόμενη ενέργεια από το σύστημα θέρμανσης ή κλιματισμού για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης. Η ενέργεια που απορρίπτεται το καλοκαίρι από το σύστημα κλιματισμού μπορεί με ένα εναλλάκτη θερμότητας να διοχετεύεται για την παραγωγή ζεστού νερού. Ο ίδιος εναλλάκτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και τους χειμερινούς μήνες ή να εγκατασταθεί σε ένα σύστημα κεντρικής θέρμανσης. Ωστόσο, θα πρέπει να εξεταστεί η μείωση που θα επιφέρει στην απόδοση του συστήματος θέρμανσης, καθώς ένα τέτοιο μέτρο, αν δεν σχεδιαστεί σωστά μπορεί να επιφέρει αύξηση αντί μείωση στη συνολική κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας στο κτίριο.
3. Εξετάζεται η εγκατάσταση αντλίας θερμότητας υψηλής απόδοσης αποκλειστικά για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης. Ένα τέτοιο μέτρο μπορεί να μειώσει σημαντικά την κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας για ζεστό νερό, ενώ μπορεί να είναι κAατάλληλη λύση στην περίπτωση που δεν υπάρχει χώρος για εγκατάσταση λέβητα ή/και ηλιακών. Ωστόσο, εάν η ζήτηση είναι μικρή το μέτρο αυτό πιθανόν να μην είναι το οικονομικά βέλτιστο.

Η παραγωγή ηλεκτρισμού σε ΚΣΜΚΕ είναι μια λύση για περαιτέρω μείωση της πρωτογενούς ενέργειας του κτιρίου και κάλυψης της μικρής εναπομείνασας ενέργειας μετά από την εφαρμογή όλων των παθητικών μέτρων. Επίσης, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι και η μόνη λύση για επίτευξη του ελάχιστου ποσοστού ανανεώσιμης ενέργειας που απαιτείται σε ένα ΚΣΜΚΕ, καθώς η εφαρμογή συστημάτων ΑΠΕ στη θέρμανση και την ψύξη να μην επιτυγχάνουν τον στόχο ή να μην αποτελούν τις οικονομικά βέλτιστες εφαρμογές. Η παραγωγή ηλεκτρισμού από ΑΠΕ περιβάλλεται από ένα πλαίσιο ρυθμίσεων, και σε μερικές περιπτώσεις κινήτρων το οποίο πρέπει να μελετηθεί σοβαρά πριν τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης. Κυρίως μπορεί να επηρεάζονται τα ακόλουθα:

1. Η δυνατότητα εγκατάστασης
2. Το μέγεθος του συστήματος
3. Το ποσοστό της παραγόμενης ενέργειας που θα καταναλώνεται ή θα διοχετεύεται στο δίκτυο

Για βέλτιστο σχεδιασμό του συστήματος συστήνεται όπως γίνει μια εκτίμηση του προφίλ του ηλεκτρικού φορτίου που θα έχει το κτίριο κατά τη λειτουργία του. Η εκτίμηση αυτή είναι σημαντική για να διαπιστωθεί το μέγεθος του συστήματος που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κτιρίου τόσο σε ποσοστό της ετήσιας κατανάλωσης του, όσο και για κάλυψη των αναγκών του σε πραγματικό χρόνο. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και καταναλώσεις ηλεκτρισμού που δεν περιλαμβάνονται στο ορισμό του ΚΣΜΚΕ, όπως οι ηλεκτρικές συσκευές, ο εξωτερικός φωτισμός και οι κολυμβητικές δεξαμενές.

Το πιο διαδεδομένο σύστημα ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμη ενέργεια είναι το φωτοβολταϊκό. Η βελτιστοποίηση της απόδοσής του καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τύπο, την κλίση, τον προσανατολισμό, και την δυναμικότητα των πλαισίων του. Η εφαρμογή τους υπόκειται σε περιορισμούς παρόμοιους με αυτούς των ηλιακών θερμικών, όπως η ύπαρξη διαθέσιμου και κατάλληλου χώρου στη στέγη.

Οι μικρές ανεμογεννήτριες είναι ακόμα μια λύση για την παραγωγή ηλεκτρισμού που μπορεί να εφαρμοσθεί κυρίως σε ΚΣΜΚΕ που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές. Η απόδοση τους καθορίζεται από το ύψος του κόμβου της προπέλας από το έδαφος, τη διάμετρο της και κατά πόσον ο περιβάλλον χώρος ευνοεί την αύξηση της ταχύτητας του ανέμου. Η αδειοδότηση τους διέπεται από περιβαλλοντικούς περιορισμούς οι οποίοι σχετίζονται με την οπτική και ηχητική ρύπανση.